artykuł z forum Dr. Kwaśniwskiego - O otyłości

[marcin458]

http://forum.dr-kwasniewski.pl/index.php?topic=2073.0

O OTYŁOŚCI.
Według opinii lekarza optymalnego.

Wśród wielu definicji otyłości trudno jest znaleźć tę idealną, a żaden ze wzorów na prawidłową masę ciała nie jest doskonały.
Określenie otyłości na podstawie wagi względem wzrostu nie zdaje egzaminu, bo przecież sportowcy (np. kulturyści), mimo, że ich masa ciała przekracza przeciętną, to nie są otyli.
Człowiek powinien ważyć ( około) tyle kilogramów, ile w centymetrach mierzy ponad 100, przy czym należy przyjąć pewną tolerancję ze względu na wiek, płeć i budowę konstytucjonalną.
Dla swoich potrzeb określam otyłość jako nadmiar tkanki tłuszczowej. Rzeczywiście jej przyczyną jest dodatni bilans energetyczny, ale jego proste odwrócenie nie zdaje egzaminu, ponieważ człowiek, jak każdy ssak, reaguje zwiększeniem produkcji tłuszczu po okresie głodzenia. Diety odchudzające oparte na warzywach, owocach i wysiłku fizycznym są przy tym wysoce szkodliwe. Szczególnie dla osób z chorobami układu krążenia czy cukrzycą.
Już ok. 50 lat temu udowodniono eksperymentalnie, że ograniczenie ilości kalorii daje mierne rezultaty, jeśli nie ograniczy się spożycia węglowodanów, natomiast sama ich redukcja powoduje zwiększenie spalania tłuszczu.
Żywienie optymalne przez wielu niezorientowanych ludzi bywa odbierane jako jedna z diet odchudzających, ponieważ utrata wagi jest najbardziej widocznym jej efektem.
Do niedawna większość z moich pacjentów rozpoczynała żywienie optymalne w celu utraty wagi i dużym zaskoczeniem było dla nich pozbycie się „ przy okazji” chorób, z którymi męczyli się przez wiele lat.
Spalanie nadmiaru tłuszczu prawie u wszystkich rozpoczyna się już w pierwszych dniach żywienia i wynosi 2-8kg/miesiąc.
Jest to spowodowane zmniejszoną produkcją insuliny przy niskiej podaży węglowodanów (insulina jest hormonem powodującym przetwarzanie węglowodanów na tłuszcz).
Znacznie szybciej tracą na wadze mężczyźni i z nimi rzadko zdarzają się problemy. Przyczyną tego są różnice w gospodarce hormonalnej oraz fakt, że wcześniej nie przejmowali się zbytnio wagą i nie podejmowali heroicznych prób jej szybkiego pozbycia się.
Osobom otyłym zalecamy na początku żywienia zmniejszenie ilości tłuszczu, ponieważ część energii będzie uwalniana z własnych zapasów.
Osoby z nadwagą powinny spożywać ok. 2 g tłuszczu na 1 kg masy ciała, ale te szybko chudnące mogą zjadać nawet 1-1,5g.
Osoby, które po przejściu na żywienie optymalne mają kłopoty z osiągnięciem wagi należnej powinny przejść na 2-posiłkowy rozkład jedzenia i co ważne nie podjadać. Lepiej zjeść więcej na śniadanie, niż dokładać coś po nim. Istotne również jest rozciągnięcie posiłków w czasie, co dla tych osób bywa szczególnie trudne. Posiłki powinny trwać powyżej 20 minut.
Aby było to łatwiejsze, można po prostu podzielić je na 2 części i zrobić 15 minut przerwy. Jeżeli po tym minie uczucie głodu, to można zrezygnować z dalszego jedzenia. Aby przyspieszyć utratę wagi przydatny jest jednodniowy, całkowity post, któremu towarzyszy uczucie głodu, następnego dnia człowiek budzi się syty.
Po wprowadzeniu powyższych modyfikacji większość pacjentów rozpoczyna uruchamianie własnych zapasów. Wyjątek stanowią tylko nieliczne przypadki. Wyłania się tu typowy obraz kobiety.
Która od wielu lat walczy z nadwagą, stosując drakońskie diety i w efekcie waży więcej nią na początku tej kuracja ty.
U takich osób w czasie zdenerwowania pojawia się nieodparte uczucie głodu spowodowane niemożliwością uwalniania energii z materiałów zapasowych w czasie zwiększonego na nią zapotrzebowania.
Dodatkowym elementem pogarszającym sytuację jest to, że diety niskokaloryczne prowadzą do rozwoju nerwicy, a ta powoduje częste stany rozdrażnienia. Takie osoby jedzą bardzo szybko, łapczywie, a następnie obwiniają się o to, co potęguje stres.
W takich sytuacjach bardzo korzystne efekty daje stosowanie prądów selektywnych na centralny układ nerwowy i żołądek jednocześnie.
Pozwala to łatwiej przezwyciężyć uczucie wilczego apetytu.
Mimo stosowania tych metod należy przyznać, że pozostaje niewielki odsetek osób, u których nie udaje się osiągnąć satysfakcjonujących efektów.
Spotkałem się już z sytuacjami, gdy utrata wagi rozpoczynała się po 9, 12 miesiącach, a nawet po 2 latach żywienia optymalnego.
Trzeba także pamiętać, że niektóre jednostki chorobowe (niedoczynność tarczycy, nadczynność kory nadnerczy) czy przyjmowane leki ( głównie insulina) uniemożliwiają praktycznie chudnięcie i wtedy konieczne staje się opanowanie choroby w pierwszej kolejności.


Lek. med. Przemysław Pala
Optymalny konsultant medyczny.